REQUIEM pour L [2]

Foto Chris Vanderborght 

De voorstelling REQUIEM pour L van Les Ballets CdelaB is een prachtvoorstelling, een meesterwerk hors categorie, omdat…  

Heel wat lezers menen dat ik met Requiem pour L een kritiek schreef op de voorstelling. Het was een promostuk, waarvoor de persmap van het gezelschap flink werd geplunderd, en uit de binnen- en buitenlandse recensies een quote geplukt. De beschouwing die nu verschijnt is de echte analyse, de kritiek.
In al de jaren dat ik verslag uitbreng over theaterproducties is het nog maar eenmaal voorgekomen dat ik twee keer dieper op een voorstelling inging. Het was de productie The Fountainhead van wijlen tga, met als regisseur Ivo van Hove.
Dit is de tweede maal. Vandaar Requiem pour L [2]. 

De voorstelling vertrekt van het Requiem van W.A. Mozart. Het bleef onvoltooid wegens overlijden van de componist. Toch werd het voltooid, als we van een voltooiing mogen spreken, aan de hand van notities die Mozart heeft gemaakt. Voor de productie van Les Ballets C de la B werden al deze toevoegingen vervangen door nieuwe. De verantwoordelijke hiervoor is Fabrizio Cassol. Het werk van Mozart werd gerespecteerd en de extra’s halen een zeer hoog niveau. De nieuwe versie van het Requiem is dan ook een uitmuntende compositie geworden. Zo indrukwekkend goed dat zij de eeuwigheid verdient. Een perfecte harmonie tussen klassieke en hedendaagse muziek, een naadloze vermenging van de muziekkunst over de eeuwen heen, los van rassen en culturen, en toch zijn de wortels nog duidelijk te vinden. 

Of Requiem pour L een dansvoorstelling is? Neen! Er wordt gedanst, dat wel, maar niet in die mate dat de andere theatergenres er schatplichtig aan zijn of in de verdrukking belanden. Dans, spel en zang [door 15 uitvoerders] vormen samen een Drievuldigheid. In deze productie kan de ene vorm niet zonder de andere. Je kan evenmin zeggen dat de vermenging van de kenmerken uit verschillende rassen tot een hemelse schoonheid heeft geleid. Het is net door het uitpuren van het karakter van de rassen en culturen dat deze productie een ongekend niveau haalt. Niet uit de persoonlijkheid, want een persoonlijkheid wordt gemaakt, terwijl een karakter er is. 

De toeschouwer krijgt de ene na de andere verrassing te verwerken. In gunstige zin. Koud kan hij er niet door blijven, stil, haast ademloos wel. Twee voorbeelden. Eén. Het decor verbeeldt een begraafplaats. Welnu, het is geen plaats voor enkel treurnis. De doden gedenken met dans en muziek is een erkenning van wat de dode als mens betekende. Wie enkel schreit op een begraafplaats, denkt slechts aan zichzelf. Schreien is niet het tegendeel maar een andere vorm van lachen, en omgekeerd. Twee. Het stervensproces van L – een vriendin van Alain Platel – werd met haar toestemming gefilmd. Een collage wordt op groot scherm geprojecteerd boven de levende actie. Het is een heel serene videofilm geworden, keelgrijpend. Niks sensationeel aan. Sereniteit ten top. En opnieuw blijkt er een verfijnde versmelting te zijn. Film en toneel staan op gelijk niveau.

Regisseur Alain Platel heeft sublieme voorstellingen gemaakt. Requiem pour L overtreft zijn vorige producties. Zoals je een beeldend kunstwerk van indrukwekkende schoonheid meer dan eens kan zien, een perfecte roman te herlezen valt zonder dat je een moment een déjà vu gevoel hebt, zo is deze productie een voorstelling die meer dan eens te consumeren valt met blijvend genoegen. En je wordt er daarenboven een beter mens van. En daar is het in de kunst toch om te doen. Om de mens gelukkiger, vredevoller er wijzer te maken. 

Eindelijk een voorstelling die de schoonheid van de Nieuwe Wereld waar naar gestreefd wordt, voorspiegelt. Dit is wat de mens en de wereld maatschappelijk en sociaal moet bereiken. Deze productie zal in het Heilige der Heiligen van het theater als een historische gebeurtenis opgenomen worden. Staan naast Mistero Buffo, Ten Oorlog, de Couperus-trilogie van Ivo van Hove, Mount Olympus van Jan Fabre. 

Requiem pour L is een meesterwerk van een grootmeester. Van een integer mens die theatergeschiedenis geschreven heeft.
Na de voorstelling vroeg ik aan Alain Platel waar hij nu mee bezig is. ‘O,’ antwoordde hij, ‘dat weet ik niet. Hier moet ik even van bekomen.’
Neem rust, waarde vriend, je hebt het dubbel en dik verdiend, al weet ik dat je tijdens die rust  bij momenten toch zal speuren naar een volgende productie. Ik kijk er nu al naar uit. 
Cadeau voor de lezers! 
>>>> Het Lacrimosa uit het Requiem van W.A. Mozart. <<<< 

guido lauwaert

REQUIEM pour L -
Muziek Fabrizio Cassol, naar het Requiem van Mozart
Regie Alain Platel
Dirigent Rodriguez Vangama
Productie Les Ballets C de la B, Festival de Marseille & Berliner Festspiele
Info & speeldata www.lesballetscdela.be